Cytat:Forest Whitaker urodził się 15 lipca 1961 w Longview w Teksasie - jest aktorem amerykańskim. Sporadycznie zajmuje się także produkcją i reżyserią. Za rolę ugandyjskiego dyktatora Idi Amina w filmie "Ostatni król Szkocji" otrzymał wiele prestiżowych nagród filmowych, w tym Oscara, Złoty Glob i nagrodę BAFTA. Został piątym afroamerykaninem, który zdobył statuetkę Akademii Filmowej dla najlepszego aktora; jego poprzednicy to: Sidney Poitier, Denzel Washington, Cuba Gooding Jr. i Jamie Foxx.

Whitaker urodził się w mieście Longview w stanie Teksas, ale gdy miał 5 lat jego rodzina przeprowadziła się do południowo-wschodniego Los Angeles. Jego ojciec (również o imieniu Forest) był akwizytorem, matka Laura Francis Smith nauczycielką. Forest ma dwóch młodszych braci, Kenna i Damona, a także starszą siostrę, Deborah.

Jako nastolatek Forest dojeżdżał z Carson do szkoły Palisades High School w zachodnim LA, gdzie większość studentów była biała. Grał tam w szkolnej drużynie futbolowej m.in. u boku Jaya Schroedera, późniejszego gracza NFL. W szkole średniej uczęszczał na lekcje śpiewu, występował w musicalach i w ten sposób złapał "bakcyla aktorskiego". Jego pierwszą amatorską rolą był występ w sztuce Dylana Thomasa "Under Milk Wood" ("Pod Mlecznym Lasem"). Whitaker ukończył szkołę średnią w roku 1979.

Następnie dostał się na California Polytechnic Institute do klasy futbolowej, ale po doznaniu poważnej kontuzji pleców, odszedł. Następnie zaczął studia w konserwatorium Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles na wydziale dramatu i opery, ponieważ zamierzał zostać klasycznym tenorem. Szkołę ukończył w 1982 roku, następnie uczęszczał jeszcze do filii londyńskiego Drama Studio mieszczącej się w Berkeley (Kalifornia).

Historia pracy Whitakera w filmie jest bardzo długa i owocna, współpracował on z wieloma znanymi reżyserami i aktorami. Jego pierwszą rolą na dużym ekranie był udział w 1982 roku w filmie Amy Heckerling, Beztroskie lata w Ridgemont High (Fast Times at Ridgemont High), w którym zagrał futbolistę. Jego nazwisko znalazło się wtedy obok takich gwiazd jak Nicolas Cage, Phoebe Cates, czy Sean Penn. W 1986 pojawił się w filmie Martina Scorsese'a, Kolor pieniędzy (The Color of Money), obok m.in. Paula Newmana i Toma Cruise'a, a także zagrał w Plutonie (Platoon), Olivera Stone'a. Rok później wystąpił z Robinem Williamsem w komedii Good Morning, Vietnam.

W 1988 roku Whitaker po raz pierwszy otrzymał główną rolę w pełnometrażowym filmie. Była to rola muzyka Charlie Parkera w nagrodzonym Oscarem filmie Clinta Eastwooda, Bird. By dobrze przygotować się do do tego występu, Forest na kilka tygodni zamknął się na poddaszu, gdzie miał do dyspozycji jedynie łóżko, kanapę i saksofon. Opłacało się, gdyż krytycy byli zachwyceni występem młodego aktora, który został nagrodzony statuetką dla najlepszego aktora na Festiwalu Filmowym w Cannes i nominowany do zdobycia Złotego Globu.

W latach 90. Whitaker kontynuował współpracę z mniej lub bardziej znanymi reżyserami. Neil Jordan powierzył mu rolę "Jody'ego" w filmie Gra pozorów (The Crying Game). Todd McCarthy z magazynu Variety uznał jego występ za "bardzo emocjonalny" a także "trochę straszny". W 1994 roku Whitaker był częścią zespołu aktorskiego, który otrzymał (przyznaną po raz pierwszy) nagrodę National Board of Review dla zespołu aktorskiego. Było to za udział w filmie Roberta Altmana, Prêt-à-Porter. Rok później zagrał w filmie Wayne'a Wanga Paula Austera, Dym (Smoke), a jego występ Variety oceniło jako "jak zawsze niezwykle emocjonalny".

W 1999 roku Whitaker zagrał rolę mieszkającego na dachu obok gołębnika i pracującego dla mafii płatnego zabójcy w filmie Ghost Dog: Droga Samuraja (Ghost Dog: The Way of the Samurai), w reżyserii Jima Jarmuscha. Wielu uważało, że jest to "idealna i ostateczna" rola dla Whiatkera. Podobnie jak w przypadku występu w Bird, Forest długo przygotowywał się do roli zabójcy postępującego zgodnie z zasadami kodeksu samurajów, studiując dalekowschodnią kulturę i medytując przez długie godziny by "oczyścić swoją duszę". W jednym z wywiadów Jarmusch powiedział dziennikarzom, że nie wyobrażał sobie by postać Ghost Doga mógł zagrać ktoś inny niż Whitaker. The New York Times w recenzji filmu napisał, że "trudno wyobrazić sobie innego aktora, który mógłby zagrać rolę zawodowego mordercy w tak ciepły i ludzki sposób".

Niestety kolejna rola Whitakera okazała sie przeciwieństwem dotychczasowych występów. Aktor zagrał w filmie Bitwa o Ziemię (Battlefield Earth: A Saga of the Year 3000), opartym na książce L. Rona Hubbarda o tym samym tytule, który został uznany jednym z nagorszych filmów w historii. Jednakże reżyser, Roger Christian zachwalał rolę Whitakera, twierdząc, że "wszyscy będą bardzo zaskoczeni, gdyż Forest znakomicie wykorzystał swój donośny głoś i śmiech". Bitwa o Ziemię zdobyła siedem Złotych Malin, Whitaker był także do niej nominowany w kategorii "Najgorszy aktor", ale "przegrał" z kolegą z planu Bitwy, Barrym Pepperem.

W 2001 roku Whitaker zaliczył kilka mniejszych ról, m.in. zagrał w filmie The Hire: The Follow w reżyserii Wong Kar-wai, czyli jednym z serii pięciu krótkich filmów wyprodukowanych przez BMW na potrzeby promocji ich samochodów. W 2002 roku zagrał w thrillerze Joela Schumakera, Telefon (Phone Booth) u boku m.in. Kiefera Sutherlanda i Collina Farrella. W tym samym roku partnerował też Jodie Foster w filmie Azyl (Panic Room). Jego rola "czarnego charakteru" została określona jako "subtelne połączenie agresji i empatii".

Jak dotąd największy aktorski sukces Whitaker odniósł całkiem niedawno, odgrywając główną rolę w filmie Ostatni król Szkocji (The Last King of Scotland). By jak najlepiej przedstawić postać ugandyjskiego dyktatora Idi Amina, Whitaker przytył, nauczył sie gry na akordeonie, przeczytał książki o Aminie, obejrzał filmy dokumentalne na jego temat. Był też w samej Ugandzie, gdzie rozmawiał z przyjaciółmi, poddanymi i ofiarami generała, a nawet nauczył się języka Suahili i opanował wschodnioafrykański akcent, jakim mówił Amin.

Film Ostatni król Szkocji okazał się wielkim sukcesem Whitakera, który zdobył w 2007 roku wiele prestiżowych nagród, przede wszystkim Oscara dla Najlepszego aktora pierwszoplanowego, co uczyniło go czwartym afroamerykaninem, który tego dokonał. Ponadto Whitaker zdobył Złoty Glob dla najlepszego aktora w dramacie, nagrodę Screen Actors Guild, nagrodę Brytyjskiej Akademii Sztuk Filmowych i Telewizyjnych - BAFTA, został też wyróżniony przez stowarzyszenia krytyków z Nowego Jorku, Los Angeles oraz od największego stowarzyszenia krytyków - BFCA.

W 1996 roku Whitaker poślubił aktorkę Keisha Nash, którą poznał na planie filmu Eksplozja. Mają dwie córki - Sonnet i True, ponadto mają jeszcze dwoje dzieci z poprzednich związków, Whitaker syna Ocean, a Keisha córkę o imieniu Autumn.

Aktor jest wegetarianinem, razem z córką True promują zdrowe żywienie w ramach organizacji Ludzie na rzecz Etycznego Traktowania Zwierząt. Forest Whitaker uprawia jogę, posiada też czarny pas w karate.

Krytycy często komentują jego opadającą lewą powiekę, twierdząc, że zadaje mu ona "senne i zamyślone spojrzenie". Przypadłość ta jest spowodowana chorobą. Zdaniem Whitakera jest to dziedziczne, a aktor zastanawiał się nad operacyjnym zlikwidowaniem wady. Jak sam twierdzi nie po to by lepiej wyglądać, a po to, by poprawić wzrok.