Cytat:Cefalotus bukłakowaty (Cephalotus follicularis) – gatunek rośliny owadożernej z monotypowego rodzaju Cephalotus i rodziny Cephalotaceae. Występuje endemicznie w południowo-zachodniej Australii, na obszarze od wybrzeża do 50 km w głąb lądu i na odcinku około 400 km pomiędzy miastami Albany i Busselton. Gatunek odkryty został w 1791 przez botanika Archibalda Menziesa podczas ekspedycji naukowej.

Posiada dwa rodzaje liści: owadożerne w kształcie kielicha i asymilacyjne (fotosyntetyzujące). W miejscach silnie nasłonecznionych owadożerne kielichy mają kolor żywo czerwony, dzięki obecności barwnika antocyjanu, zaś w cieniu kolor zielony. Kielichy owadożerne pojawiają się latem i jesienią, mają 1-6 cm długości i zwisają tuż nad poziomem ziemi. Otwory kielichów mają kolor czerwony do fioletowego i są wypełnione 24 ząbkami o długości od 2,5 mm do 4 mm, zwróconymi do środka. Kielichy posiadają półprzezroczyste przykrywki.
Kwiaty białe o średnicy 5-8 mm, są umieszczone na wysokich szypułkach, dochodzących do 60 cm wysokości.

Roślina żywi się owadami, np. mrówkami. Owady wabione są refleksami światła odbijającymi się przez półprzezroczyste pokrywki pułapek od powierzchni wody znajdującej się na dnie kielicha. Pokrywki te zabezpieczają także wnętrze kielicha przed deszczem oraz regulują wilgotność w kielichu zmieniając swe położenie w zależności od wilgotności zewnętrznej otoczenia. Zewnętrzna strona kielicha jest pokryta włoskami, po których owady zwabione zapachem dostają się do środka, natomiast jego wnętrze jest pokryte woskiem, co uniemożliwia owadom ucieczkę z kielicha. Schwytany owad jest trawiony przez bakterie i enzymy obecne w środku kielicha, a uwolnione substancje mineralne zostają wchłonięte przez roślinę.
Gatunek kwitnie późnym latem. Rośnie w Australii w miejscach wilgotnych, na kwaśnej glebie (pH=4,5), często w pobliżu rowów i wolno płynących potoków.