Mam na imię Kamil. Mam 23 lat (jeszcze) i najlepiej co mi wychodzi to chyba nic, no może marzenia oo byciu dużo dużo lepszą wersją siebie. Jednak te marzenia się nie spełniają same i trzeba by było jakoś je zreallizować Czemu nic nie robię z tym? Lęk przed porażką jest silniejszy od moich marzeń, boje się ze nie wyjdzie, to mnie dobija a czas leci jak szalony, od kilku lat tydzien mi mija mi tak szybko że nawet nie wiem kiedy. Jeszcze tak poczekam z 5 lat, marzenia prysną i będę całe życie pracował na etacie, z resztą jakim etacie, teraz to nawet nie mam etatu.. Przez 2 lata pracowałem w firmie w której dostałem posadę po znajomości, firma się rozpadła ja zostałem bez pracy i szukam już od pół roku jakiejkolwiek pracy (dobrze że mam oszczędności), a ostatnio już się boje dzwonić, wysyłac CV, bo znów to samo bedzie cisza, albo że teraz nie potrzebują. Mało ofert pracy jest u nas i tak to jest. Idzie wiosna mam nadzieje że bedzie łatwiej znaleźć prace... Koniec marudzenia.

(12-03-2018 13:38)KamilR94 napisał(a):  O swojej marce ubrań już dawno myśle ze 2 lata...